Radoš Antonijević | Dekoltei i brojanice

Kustoskinja: Suzana Vuksanović

Otvaranje: petak | 23. avgust 2019. | 20h

Trajanje: 23. avgust - 13. septembar 2019.

Tokom trajanja izložbe: vođenja, razgovori sa umetnikom, gostovanje predavača.

Izložbu Dekoltei i brojanice čini više skulptorskih kompozicija koje međusobno nisu (nužno) povezane jedinstvenim narativom. Skulptorski tretman, svojstven Radošu Antonijeviću, povezuje sve kompozicije u jednu izložbenu celinu stvarajući tako mrežu metafora, ideja i mogućih zapleta.

Kružni tok izložbenog koncepta ima više ključnih tačaka. Vodi od kompozicije koja metaforično govori o procesu oblikovanja istorijskog pamćenja i promenljivosti identiteta na kolektivnom i individualnom nivou, preko skulpture kao neke vrste ritualnog objekta u kome se umetnik razračunava sa istorijom (nedavno) prošlog vremena, ali na neki način pokazuje i razumevanje i empatiju prema njemu, do defukcionalizovanih nađenih objekata, skulptorskom postavkom uvedenih u stanje prividne/stvarne tenzije, na koji način ih umetnik dovodi u kontekstualnu vezu sa savremenim srpskim društvom i sa krizom u kojoj se ono nalazi. Na kraju - uz skulpturalni predmet definisan sopstvenom funkcijom, koji ne možemo smestiti ni među nameštaj niti u arhitekturu, a bavi se jednom od važnih paradigmi društva spektakla, koje manipuliše pojedincima namećući im lažne vrednosti i trivijalne heroje - tu je i skulpturalna predstava koja je, kako iz racionalnih tako i iz sentimentalnih razloga, iskaz ili izraz potrebe za optimističnom slikom sveta.

Naziv izložbe Dekoltei i brojanice sugeriše mnogo toga, a preplitanje materijalnog i duhovnog (profanog i sakralnog) sadržaja u Antonijevićevim najnovijim radovima zahteva smelo istezanje pojmova i značenja, što otvara prostor da se stvari, pojave i događaji vide/dožive/misle u svoj svojoj jednostavnosti, surovosti, ali i lepoti i istini.

Biografija

Radoš Antonijević je rođen 1969. u Pančevu, odrastao je u Smederevu, gde je završio osnovnu i srednju školu. Tokom 1988. i 1989. služio je vojni rok u Rijeci, do 1992. radio je u čeličani smederevske Železare kao operator gasnog rezanja na kontinuiranom vertikalnom livenju čelika.

Od 1992. studira vajarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, diplomirao je 1997. kao student generacije.

Od 1997. do 2000. pohađa magistarske studije na istom fakultetu.

Od 1999. do 2001. radi na osnivanju Gradske galerije u Smederevu, potom postaje njen prvi kustos.

Na FLU Beograd počeo je da radi 2001. kao asistent, 2007. izabran je za docenta, a od 2016. u zvanju vanrednog profesora radi na svim nivoima studija. Na Akademiji umjetnosti u Banjaluci predaje od 2000. godine predmet Vajanje.

Od 2010. do 2013. učestvovao je u osnivanju i radu umetničke grupe Treći Beograd.

Doktorsku tezu Korektivi oblika – vodič kroz skulptorske fenomene odbranio je 2014.

U svom umetničkom radu Radoš Antonijević preispituje medij skulpture i njegove granice, stvarajući umetnička dela koja problematizuju odnos oblika, funkcije, materijalnosti i percepcije. Teme njegovih skulptorskih radova uvek su u vezi sa neuralgičnim tačkama života, baveći se aspektima istorije, politike, kulture i društva. Njegovi radovi imaju epsku prirodu sa primesama duhovnog, apsurdnog i tragičnog. U eseju Korektivi oblika iz 2012. Antonijević piše: "Umetnička istina nije naučna, ali ona nije ništa manje važna jer umetnost može da nađe formu da objedinjuje naoko nespojivo. Ona je odvajkada bila lepak koji spaja našu unutrašnju fragmentarnost i iznosi na videlo naše skrivene frustracije da bismo se sa njima lakše izborili."

Antonijević svoje radove javno izlaže od 1998, realizovao je više od 20 samostalnih i 50 grupnih izložbi. Najreprezentativnije samostalne izložbe, uz predstojeću u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu, održao je u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske u Banjaluci (2017) i u Salonu Muzeja savremene umetnosti u Beogradu (2015), dok od grupnih izlaganja trebalo bi izdvojiti pojavljivanje u Nacionalnom muzeju savremene umetnosti u Bukureštu (2014), Muzeju savremene umetnosti u Beogradu (2012), kao i na Štajerskoj jeseni u Gracu (2009) i na Oktobarskom salonu u Beogradu (2003, 2004, 2006).

Živi i radi u Beogradu. Oženjen je i otac četvoro dece.